تا لب مرز رفتن خیلی تلخ و دردناک و بد و رنج آوره
اصلن اسمش و حس و حالش روشه دیگه : لب مرز
یعنی نه اونوری نه اینوری ... یه شجاعبزدل تمام عیار
کسی که تا لب مرز میره از اینجا روونده از اونجا موونده س
تمثال و شمایلشو اگه بخوای روو کاغذ بکشی میشه یه علامت سوال بزرگ که خمیدگی بالا شونه هاشه و اون منحنی روو به پایین دستاشه که پشت کمرش قفل کرده به هم و نقطهء گرد زیرش هم مثلن پاهاشه که باهاش روی خطی که مشخص کنندهء لب مرزه هی راا میره ...
pas bayad labe marzo busid gozasht kenar
Midunam , jolotar raftan sakhte , makhsusan bedun poshtvane , ama mishe vali bayad bekhateresh beri tu dahane risko o khodto bespori daste bad
Ama mishe aghabtar bargasht ,
O raft tu dele chizi ke hasto hastimo darim ..
dar har surat
Ey khak berizan ru tane in zendgi ke har jash ke bashi fargh nadare
Lab
Dahan
Naf
...
Mohem ine ke fael une o maful ma !
دروووووووووووووووووووووووووووود
پایان مرز آغاز راه جدید است وا ماندن نیست آب زلال و گواراست چون جاری است اگر بماند تبخیر می شود یا در خاک فرو میرود راه را ما میسازیم و میرویم
این لب مرزمصروی لبه ی تیغه...
میبری..میسوزی..خونیمیشی.. اما نه اینوری..نه اونوری.... رویهمون لبه ی تیط تیغ سر میخوری و خونیمیشیوعمیق زخم میخوری...
.
.
.
.
لبه ی مرز یعنی درست روین خطه صفر ثابت...
صفرمرزی... از این جا رونده... از اونجا مونده....
حس سردرگمی و بی تکلیفی داد این لب مرز بودن.
اینور یا اونور؟؟؟
الهی هیچوقت تو این حالت نمونید طولانی مدت.
وای عجب تشبیهی ...
کاش بیشتر بنویسی محسن
لب ِ مرز ... خیلی بده ... نه اینوری، نه اونوری
مرسی عنواااااااااااااااان
شجاعبزدل خیلی زیبا بود
استاد انتخاب عنوانی
البته هم تو محسن هم حمید باقرلو
اصلن میشه تندیس خرس طلایی عنوان رو داد به باقرلوها
سلام
بدتر از لب مرز بودن اینه که خودت اینور مرز باشی و دلت اونورش
مرزها رو باید برداشت
به بی مرزی باید ایمان آورد
بعدش میتونی اونقدر بری و بری و به رفتن ادامه بدی که برسی سر جای اولت
مرز که نباشه زمین گرد تره ! بدون تلخی و دردآوری انتخاب شجاعت یا بزدلی