از همان بچچگی تا حالا ، چسباندن پیشانی به شیشهء اتوبوس ایران پیما و زل زدن به فریم های جاده و دشت و بیابان و کوه ها لذذت بخش است هنوز ... تماشای سگهای ولگرد و گله های گوسفند و بوته های ملعبهء دست باد و کارخانه های متروکه و خانه های کم ارتفاع روستاها و شهرهای کوچک کنار جاده در دم دمای تاریکی هوا و چراغهایی که یکی یکی روشن میشوند و قصه هایی که میتوانی توی این خانه ها تخیل کنی برای کوتاه تر شدن مسیر ...
اول
خیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی باحال بود.دستت درد نکنه بشر
لایککککککک
اوم ...
می دونم چی می گی و بحث چیز دیگه ست ... اما باورم نمی شه خنگول خان به خاطر کولر، اتوبوسو به تاکسی بین شهری ترجیح بدی ...
وای بخصوص بادی که لای
گندم زارهای بارونخورده
میپیچه و یه بوی خوب
رو می فرسته به ریه
هات...وگاهی بوی
آتیش علف........
وآسمون کبودی
با ابرای رنگی
رنگی..........
خیلی باحال
بود...........
مرسی.....
یاحق...
چه جالب! منم تصور میکنم! وقتی یه کاروانسرای متروکه میبینم کنار جاده! انقدر دوست دارم که داستان بسازم انقدر دوست دارم برم توشون فیلم بگیرم...
فقط نمیدونم چرا هیچوقت نگفتم که بابا نگه داره پیاده شم برم ببینم...
البته بماند که من خیلی کم بیدار میمونم! یعنی کلن من بیشتر راه رو خوابم!
همه ی اینهایی که گفتید زیباست
لایک به هدر
چقد قشنگ بود
چقد به دلم نشست
دقیقا دقیقا دقیقا...
اگر این پست رو هر جای دیگه خونده بودم فکر می کردم خودم نوشتمش و یه نفر نوشته ام را کپی کرده...
بعضی وقتا دو سه تا خونه تو دور دست برهوت بیابون کنار هم هی دلم می خواهد قصه بسازم که چه آدمهایی تو اون چند تا خونه زندگی می کنند و زندگیشون چه جوری می گذره...
من همیشه آرزو میکنم نامرئی بودم و میشد برم و ببینم تو بعضی خونه ها چی میگذره. خونه های خاص. خونه های خیلی فقیرانه یا خیلی گرون قیمت. دلم میخواد تو دل آدمهای توی این خونه ها رو هم میدیدم.
تنها زمانی که می تونم با ذهن باز فک کنم و بهترین تصمیم هام رو بگیرم زمانی که پیشونیم رو می چسبونم به شیشه ماشین و چشم می دوزم به کوه و دشت و بیابون ...
منم با تک تک اینا که گفتی حسابی کیف می کنم. مخصوصا این که توی جاده ی تاریک شب بری و یک موسیقی عجیب آرامش بخش هم نواخته بشه دیوانه وار دوست دارم زل زدن به ماه رو تو شبهای تاریک بیابون و جاده
شب..سکوت و جاده
و لحظه هایی که دوست داری به آخر نرسه...
مثل کلاغ قصه ها
که هیچ وقت به خونه نمیرسه...
ما با اینکه مخالف تحت فشار قرار دادن دوستان وبلاگنویس هستیم، اما منتظر پست جدید هستیم ... هیچ جا نمیریم (عین %$ دروغگو هم هستیم) همینجا هستیم ....
گفتیم که گفته باشیم
اما این آخری جزو شعارمون نبود
این آخری هم جزو کامنتمون نبود
how unsalty!!
سلام علیکم
چرا وقتی دوروز اینجا آپ نمیشه انگار خیلی وخته که آپ نشده؟!