ابوالفضل پورعرب شاید بلحاظ فنی بازیگر تواناییی نباشد و کارنامهء بازیگری درخور و قابل تاملی هم نداشته باشد اما شمایل نوستالژیک و دوست داشتنی ای در ذهن هم سن و سالهای من به یادگار گذاشته و باید قبول کرد که در دوران بی حالی سینمای بی ستارهء وطنی برای خیلی از جوان های نسل من تجسم رویاها و آرزوهایشان بود ... چه فرقی می کند سرطان یا اعتیاد ... وختی اسطوره به این (+) روز بیفتد وای به حال بقیه مان ...
ای داد بی داد
من که هم نسل شما نیستم هم اجازه دارم بگم: اتفاقا من هم خیلی ابولفضل پورعرب و فریبرز عرب نیارو خیلی دوس میداشتم؟
چه ربطی به ما داره اصن
خیلی ناراحت شدم وقتی عکسشو دیدم
البته این که گفتین:وختی اسطوره به این روز بیفتد وای به حال بقیه مان ...
چرا وای به حال بقیه مان؟
این عکس رو دیده بودم و با وجود اینکه شخصیت و بازیش رو دوست ندارم خیلی متاسف شدم
دقیقا حسی که بعد از دیدن مصاحبه با فریماه فرجامی به من دست داد
من هر وقت یکی از بازیگرای دوران نوجونیم رو می بینم که پیر و فرتوت شده یا به هر دلیلی شکسته شده آه از نهادم بلند میشه. احساس می کنم زمان خبیث ترین چیزه و پیری و شکستگی آدما داغونم
می کنه. ابوالفضل پور عرب رو تو عروس یادتون هست؟
اسطوره؟!
نمیدونم
یادمه که دخترهای چند سال بزرگتر از من عکسا و پوستر هاشو نگه میداشتن و موقعی که فیلم عروس رو تو ویدیو میدیدن موقع دیالوگ هاش به نیکی کریمی زیر لب قربون صدقه ی حرف زدنش میرفتن!
اما برای من اسطوره نبوده
ولی اگر حکایت اعتیاد است و از اینجور بی جنبه بازی های ستاره ها که خب..حقشونه...اسطوره و غیر اسطوره هم نداره
اگر هم که حکایت سرطان است این شتری است که در خیلی از خانه ها میخوابد..باز هم من و شما و سوپراستار هیچ فرقی نداریم..شاید پول ولی حرفی برای گفتن داشته باشد!..
ولی عکس هولناکی بود..
اسطوره یا هر چی که هست برایش آرزوی سلامتی و تندرستی دارم
دیشب این عکس رو توی فیسبوک دیدم و ناراحت شدم.
من کلا دو سه بار سینما رفتم... یادمه اولین فیلمی که رفتم عروس بود .. واقعا اون روزایی سینمایی واسه خودش ستاره ای بود.. اما اعتیاد...سرطان ناشی از اعتیاد... مشکل امروز اکثر هنرمندان سینمای ایران شده...
آدم دوست هنرمندشو همیشه همون شکلی که تو اوج بودن ببیننه
یادم میاد چند سال پیش در سریالی به اسم مسافر بازی کرد . سریالی که درباره اعتیاد و افراد گرفتار به آن ساخته شده بود با دیالوگ معروف ِ " ... هستم یک مسافر " .
با دیدن عکس یاد اون سریال افتادم . امیدوارم درگیر هرچه که هست سریعتر بهبود حاصل شود .
یادمه اون موقع ها وقتی می گفتن ابوالفضل پور عرب دست و دل خیلی ها می لرزید ...
سال ۷۶ فیلم غریبانه رو خوب یادمه ... چقدر باهاش اشک ریختم .... توی مسافرخونه ای که زندگی می کرد بالای سر تختش یه متن بود که با قلم درشت نوشته شده بود: ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم ...
اگه عکس سمت چپی نبود اصلا نمیتونستم بفهمم که این عکس ابوالفضل پورعربه!!!!
ولی چرا؟؟؟تو سریال وضعیت سفیدکه خیلی سرحال بود!یهو به این سرعت؟!!خیلی متاسف شدم...
خیلی متاسف شدم از دیدن این عکس. اعتیاد یا سرطان چه فرقی میکنه هر دو شون یه روزه اتفاق نمی افتن. هم سرطان نمودی از رنج های روح هست و هم اعتیاد و البته ظرفیت همه آدمها در برابر مشکلات یکی نیست.
دلت به حال خودمون بسوزه . کسی اسطوره هست که در اوج با مردم و برای مردم باشه نه این لکنته
این چرا این شکلی شده؟؟
خب من هم ناراحت شدم اما چرا وای به حال ما؟ معتاد که نیستیم. سرطان رو هم خدا بهمون رحم کنه
تازه من یه بار خواب دیدم!دوست پسرمه:))))))))))))
ایشالا ک سالم و سلامت باشه
من دووسش داشتم و دارم
:گل
خیلی متاسف شدم واقعا.. دقیقا حس تونو درک کردم
آخه یه زمانی....
خیلی این عکس ناراحت کننده است خیلی