از فردا صُب همه چی به روال عادی برمیگرده و شاید بهتره بگیم به روال غیر عادی ! ... انگار که اصلن تهران خلوت و رویایی با هوای پاک و سفرهء هفت سین و ماهی قرمز و سال تحویل و عید و تعطیلات و دید و بازدید و مسافرت و سیزده بدری در کار نبوده ... همه به محل های کارشون برمیگردن تا یه سال دیگه از عمرشون رو سر کار باشن ! ... بعضیا به هزار و یک دلیل تووپ و سرحال و رفرش و بعضیا به هزار و یک دلیل دیگه خسته تر و با ذهن های درگیرتر از سال قبل ... تا نوروز 1392 حدود سیصد و پنجاه روز دیگه پیش روی همه مونه با کلی اتفاقای خوب و بد و تلخ و شیرین و زشت و زیبا که مسبب خیلی هاش خودمونیم و طبیعتن توو رقم خوردن خیلیاشونم تقریبن بی تقصیریم ! ... باید تلاش کرد و منتظر موند و دید چی میشه ... هرچقد هم که شعاری جلوه کنه ، دوست داشته باشیم یا نه زندگی یه سفر بی پایانه ... یه قابلمهء همیشه روی گاز ... طعم و بوبرنگ لحظه لحظهء این 350 روز پیش رو دست ماس و بستگی به آشپزی خودمون داره ، البته مواد لازم به میزان کافی ! و نوع و مرغوبیت سُس و ادویه جات و غیره هم مهمه خب ! 

. 

پی نوشت یک : هدر سلیقهء محبوب عزیزه 

پی نوشت دو : کیامهر توو پست آخرش همین حرفها رو خیلی بهتر از من زده