بعد از مدتها یک آهنگ را چند بار از اول پلی کردم ...
هی فک میکنم چرا این آهنگ را انقد دوس دارم ؟ چرا انقد به گوشم آشناست ؟ چرا انقد من را میبرد به دوردست ها ؟ چرا با اینکه ترانه اش چیز دندان گیری نیست و خواننده اش توو فاز سلیقهء موسیقیایی من نیست انقد حالم را خوش میکند ؟ خیلی که فسفر می سوزانم یاد گروه ایشان می افتم ... خیلی سال پیش نسل ما که نوار کاست اُرجینال جزو مقدساتش بود و برای گوش دادن به موزیک های جدید گاهی باید چند ماه صبر میکرد و برای ریتم های تند باید دست به دامن شهرام شب پره و بلک کتز میشد ، به واسطهء هنر ایمان و رخشان فروتن با آن تحصیلات عالیه و تیپ و قیافه های جنتلمنانه و موزیک متفاوت و صداهای ملیح و ملودی های به یاد ماندنی به نظرم سلیقه و توقعش در موسیقی پاپ یک پلهء بلند خودش را بالا کشید ... یادشان بخیر ... حیف شد که تمام شدند.