همیشه فقط بلدیم دیگران را مقصر نابسامانیهای جامعه بدانیم و زر مفت بزنیم و اصولن هیچگاه در هیچ مورد منفی و نامطلوبی خودمان را دخیل نمی دانیم و سرزنش و مواخذه نمی کنیم ... همیشهء خدا این دیگران هستند که آدم مزخرفها و بدمن های قصه های روزگار هستند انگار که این دیگران آدم فضایی هایی هستند از سیاره ای دیگر با یک چشم و سه تا گوش و پنج تا پا ... مثلن نمونه اش وضعیت تلاونگی و آشفته بازار مسکن ... شاید تا همین دیروز خود من با بغل بغل حرفهای دهن پر کن و استدلالهای افلاطونی و سبد سبد فحش و بد و بیراه ، یکی از منتقدین سینه چاک وضع موجود در بازار بلبشوی مسکن بودم و دندان گردی و بی وجدانی صاحبخانه ها و بی لیاقتی و بی کفایتی مسئولان و دست اندرکاران در حوزهء سیاست گذاری و نظارت را به باد استهزا و لعن و نفرین میگرفتم ولی امروز ظهر روی پشت بام شرکت موبایل بدست داشتم به این یارو مشاور املاکی تاکید میکردم که آپارتمانم را فلان میلیون کمتر نمیدهم آنهم به یک زوج یا نهایتن یک زوج با یک بچچهء کوچک ... آدمیزاد یک همچین ملغمهء ترمالی ست !