آفرین و خسته نباشید

صد و بیست و چهار هزار تا مطلب قبل از بازی دیشب ایران و بوسنی ، وسط بازی و بعدش خواندم ! اما قشنگترین ، انصافانه ترین و درست درمان ترینش حرف نی ما بود : اولین جام جهانی ای بود که دغدغه مان زنگ تفریح شدن نبود و جددی جددی غصه و حسرت صعود نکردن را خوردیم ، با این بضاعت با این بازیهای تدارکاتی با این فدراسیون با این مسئولین و مدیران خداییش در حد خودمان خوب بودیم ، خدا را چه دیدی شاید با کیروش یا بی او ، یا با یک ولاسکوی فوتبالی ، جام جهانی بعدی بازی سوممان با خیال راحت از صعود ، تشریفاتی باشد و مواظب این باشیم که به تیم اول گروه مقابل نخوریم ، کللن آفرین و خسته نباشید به بازیکنان و آقای کیروش ، خلاص.