درباره من
پیوندها
دسته‌ها
- روزنوشت 292
- کوت آه 114
- نظربازی 13
- خبرتلغراف 21
- نستعلیقات 2
- چند شماره ای 16
- هذیان های خط خطی 29
- عقاید تک نفره 108
- فقطعکس 25
- خودت بخون خودت ببین 58
- تاواریشانه 18
- خوشم میاد بدم میاد 4
- پیشآپدیت 8
- سه تصویر کات 7
- شیرزاد 10
- دوووربین 10
- نامه های کرگدن به محسن 4
- دیگران نوشت 17
- بازی وبلاگی 16
- خیلی شخصی 9
- سه اپیزودی 6
- تشکرجات 6
- پست صوتی 3
- خاطره باز 19
- مغزهای شیطون بلا ! 3
- پست رمزدار 1
- عمه ناهید 4
- سینما سینما 4
- تولدانه 5
- سفرنامه 2
- بامززه جات! 21
- عشق احتمالن یعنی ... 1
- شـــــــعـــــــ ر 14
- از پشت عینک من 6
- لغتنامهء شخصی 1
- خواب دیدم خواب می دیدم 3
- سر چی ببندیم ؟! 1
- کاریکاتور ... پس که اینطور 2
- موسیقآوا 3
- پُش وانتی ! 1
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- آذر 1393 4
- آبان 1393 12
- مهر 1393 6
- شهریور 1393 7
- مرداد 1393 14
- تیر 1393 14
- خرداد 1393 7
- اردیبهشت 1393 9
- فروردین 1393 4
- اسفند 1392 21
- بهمن 1392 16
- دی 1392 21
- آذر 1392 19
- آبان 1392 28
- مهر 1392 19
- شهریور 1392 13
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 9
- خرداد 1392 14
- اردیبهشت 1392 11
- فروردین 1392 17
- اسفند 1391 17
- بهمن 1391 19
- دی 1391 15
- آذر 1391 18
- آبان 1391 15
- مهر 1391 13
- شهریور 1391 20
- مرداد 1391 21
- تیر 1391 20
- خرداد 1391 22
- اردیبهشت 1391 25
- فروردین 1391 25
- اسفند 1390 22
- بهمن 1390 18
- دی 1390 22
- آذر 1390 28
- آبان 1390 23
- مهر 1390 23
- شهریور 1390 30
- مرداد 1390 19
- تیر 1390 21
- خرداد 1390 24
- اردیبهشت 1390 20
- فروردین 1390 20
- اسفند 1389 25
- بهمن 1389 7
- دی 1389 17
- آذر 1389 32
- آبان 1389 34
- مهر 1389 25
- شهریور 1389 18
آمار : 1515734 بازدید
Powered by Blogsky
خداحافظ
بگذارید با سه چار تا از دیالوگهای عرب نیا ( در سلطانِ کیمیایی )
که همیشه دیوانه اش هستم اینجا را تمام کنم :
-
- خونه‌مون ... اینجا بود ... اینجا پنج تا اتاق ... دو تا باغچه و یه حوض بود ... بزرگ نبود ... اما بود
- درست رفتن از این دنیا درس اول و آخره ...
- ما ام رفتیم ... کوتاه بود ... ولی خیلی خوب بود ...
- همیشه میخواستم یه وقتی یه جورایی درست و حسابی کلک ام کنده شه ...
-
***
تاواریش های خوب من ، کرگدن از امروز برای همیشه تعطیل است .
-
***
اگر در تمام این سالها از محسن باقرلو بدی دیدید تو را به خدا حلالش کنید
و اگر خوبی ای بوده بدانید که از خوبی خودتان بوده
و به حرمتش ، یکوختهایی توی دلتان از من یاد کنید و لبخند بزنید ...
-
مواظب خودتان باشید
برای من هم دعا کنید
-
فدای همه
و با همین بغض گلوگیر :
خداحافظ .
-
-
محسن باقرلو
شنبه 11 دی‌ماه سال 1389 ساعت 10:10 ق.ظ
تا حالا اینجا نیومده بودم اما اسمتون رو زیاد شنیدم..
نمی دونم چرا به این کلمه ی خداحافظ اینجوری حساسیت دارم...
با این که خواننده ی اینجا نبوده ام اما دلم نمی خواد نوشتن رو تعطیل کنید..
به سهم خودم خواهش می کنم وقتی خستگیتون رفت برگردید... این همه کامنت برای شماست! فکر کنید چقدر ارزشمنده این دل هایی که دوستتون دارن...
همیشه شاد باشید...
دم شما گرم نامه ی دلنشینی بود..
دوباره حضرت گندم؟! ... نوووووش..
خوندیم و لذت بردیم کرگدن عزیز.
خدا ایشالا آقا محسن رو برای ما و شما حفظ کنه.
سلام محسن خان
صبحت به خیر ...امید که روز کاری و حالی خوبی داشته باشی
درود بر پهلوون خراسونی !
صبح عالی متعالی به رنگ پرتغالی !
نوش جونت بشه حضرت گندم ! تلخیشم غماتو خاک کنه !
پستهای بدرقه همچنان ادامه داره
اینو خوندی کرگدن جان :
http://khanoomek.blogfa.com/post-129.aspx
خوشبختانه خانم باقری شاد برگشت
منتظر می مونیم تا تو هم برگردی رفیق .
کرگدن نامه رو خوندم و دلم لرزید از غمی که توش بود
محسن خان این همه ادم از جنس و سن و خانواده های مختلف با سلیقه و مسلک های مختلف وقتی همه شون با هم دوست دارن یعنی تو محشرررری...میدونی چرا محشررررری چون با همه مون صادق بودی چون خودت بودی بی نقاب
و هر چی که از دل براید لاجرم بر دل نشیند
غمت کوتاه و شادی هات به بلندی روزگاران باد
قشنگ بود محسن
ایده خیلی خوبیه
باعث میشه خالی بشی
اینطوری خیلی حرفهایی رو که قبلا نمیشد بزنی میتونی بیان کنی
دم شما گرم
گوشیت سایلنته در ضمن
"خواب هم که مثل باد است مثل بوی عطر مثل نفس توی فضا ... یک عالمه هم باشد باز هیچی است آخر آخرش که بیدار شوی"...
خوب بود...شبیه اون پستایی بود که یه زمون زیاد مینوشتی...
بنده همچنان میگم که بهتره بیای این نامه هارو تو یه وبلاگ جدید بنویسی...به چند دلیل...
اول اینکه با این روند چند وقت دیگه کامنتا خیلی زیاد میشه و دیگه صفحه کامنتا باز نمیشه...همین الانشم خیلی سنگین شده...
دوم اینکه وقتی اینجا مینویسی یجوریه...با نفس این کوله ای که بستی و خداحافظی که کردی یکی نیست...روم به دیوار مثل جون به سر کردن مریضیه که دکترش جوابش کرده!...
و سوم اینکه این پست فی نفسه با این عکس و چیزایی که نوشتی غمگینه و با ادامه داشتن این وبلاگ به این سبک که نامه ها رو اینجا بنویسی این غم تکثیر میشه...
و صدالبته صلاح مملکت خویش محسن باقرلوان (کرگدنان سابق!) دانند!
یادم افتاد در این یکی دو سالی که تقریبا هرروز این وبلاگ را می خواندم٬ هرگز کامنتی نگذاشته ام. امروز دیدم صف طولانی شده (و احتمالا آخرین صف هم خواهد بود)٬ گفتم یک کامنت بگذارم که ناکام از دنیا نروم ...
ارادتمند٬ یه شاراد حسرت به دل!
من فقط یه دو سه هفته ی نبودم - چه بلایی سر اینجا اومده؟ واسه چی خداحافظی ...
چرا؟..........
نکنه اینم یه بازیه؟......... این اولین بازی زشت اینجاست . من می خوام از خواب بلند شم و شما بگین: شما مقابل دوربین مخفی قرار دارین ..
و
همه چی یه شوخی بود.
.
.
هر اتفاقی افتاده - افتاده ...
استراحت کنین و برگردین.. لطفا .
سلام...از این ورا رد میشدم...ببخشید...
محسن عزیز! جه میشود در این وانفسای سرد و خالی از خنده ملتی غمزده به همان کارتان توی پمپ بنزین بخندند یا به گذاشتن کتریتان توی یخچال. مهم اینست که شما باز یک عده را شاد کنید. هان؟
این کامنت رو توی وبلاگ کیاوهر هم براتون گذاشتم.
هیچ وقت فکر نمی کردم دلتنگ یه ادم تپل و کچل بشم ...هیچ وقت مرد دلخواه من توی قصه ها کچل و تپل نبود ...اما حالا شده ...دیونه
کرگدن به محسن باقرلو:
محسن جان.. نمی گی من دست تنها بااین همه مهمونی که گروگر ..دسته دسته دارن همینجور میان اینجا پشت در..سراغ تورو میگیرن و الان دوروزه پاشنه درو درآوردن..چکارکنم...
..تو این ده ساله اینهمه ضیافت داشتی..این همه دعوت میکردی...مهمونی میدادی...حالا نمیگی اینارو یهویی چطور میشه جواب کرد ؟؟!!...هاااااا؟؟!!...بخدا روم نمیشه ...چی بگم بهشون ؟!...
خداییش دوروزه که تو رفتی من آسایش ندارم...دیشب ساعت 3 صبح کیامهر اومد در زد...هنوز صبح علی الطلوع نشده...عاطی و بقیه بچه ها یکی یکی سروکله شون پیداشد...پس من کی به استراحت و خواب و خوراکم برسم محسن...یه فکری بکن برادر...
مرسی مامانگارجان.
خیلی خوب بود. ناز نفستون.
سلاااااااااااااام
هر چند حالم اصلاً خوش نیست و یه جورایی رو به قبله ام ! ولی چون وقتی به خودم یه قولی میدم تا آخر سر قولم میمونم ! اومدم عرض ارادت کنم و برم ! قول دادم به خودم که هر روز این کارو بکنم چون حس خوبی بهم میده ...
نامه هاتونم مثل پستهاتون دلنشین و خوندنی هستن ... مرسی که ما رو از وجود خودتون محروم نکردید و هنوزم هستید ... امید آنکه تا همیشه ها باشید و بنویسید ... حالا این نوشته ها چه نامه باشن چه پست چه هر چیزه دیگه ای ...
همه ی ما دوستتون داریم ... یادتون نره ها ! باشه ؟
- حالا نمینویسی ننویس! ولی حداقل تو لینکات آدرس بچه هایی که وبلاگ عوض میکننو به روز کن تا مایی که تنها مرجع وبلاگ خونیمون لینکای جنابعالیه از آپدیت کردن بچه ها باخبر بشیم!...درسته معمولا کامنت نمیذارم ولی پستای جدید خیلی از دوستان رو از این لینکای وبلاگ تو پیگیری میکنم...
- ضمنا بیا آقایی کن یه پیرهن سفید و یه جعبه شیرینی بگیر برو وبلاگ این بچه هایی که وبلاگشونو بخاطر تو بستن و بگو لباس ساهاشونو دربیارن...بلاگستان صفایی نداره بدون امثال پاییز بلند و هیشکی و...
- و در آخر اینکه ما همچنان منتظر کوبیدن کلنگ وبلاگ جدیدت هستیم!
doro0o0o0o0o0o0od mo ghashang, khobi kakoul zari? Ye alamat ba dood bede bebinam zendei, giso afshan?!
az man be to (hamid): yani age kargadan ba tamame galasham bid, paiz boland neminevise, bad daghone agha bad, dande mande ukhde... :d jenab abre chandzel3i, tabib, to ke ghorse sardard mikhai be halghe ma koni, az ma khejalat nemikeshi, az roye mahe mamali khejalat bekesh... Bache oghdei shod az bas habsesh kardi to khone..
سلام کرگدن. واسه من شلمان الان صبحه.
صبحت به خیر.
بار اول که نامه رو خوندم نتونستم چیزی بگم...چقدر دلم برای نوشته های این مدلی کرگدنی تنگ شده بود....مسلسل وار دل آدم رو به آتیش میبنده و آدم با ولع و یک نفس اول تا آخرش رو میخونه و باز میخونه و باز هم میخونه و یهو یادش میفته که نتونسته حتی نفس بکشه...این نامه ها دل ما رو که سبک میکنه و حضورتون رو حس میکنیم...همین حضور یعنی محشر...یعنی معرکه...یعنی بی پشت و پناه نیستیم...
دست مریزاد کرگدن جان...آقا محسن به وجودت افتخار میکنه...تموم این ۱۰سال هم مایه ی افتخارش بودی...از این به بعد هم خواهی بود...
mohsen in hazrate gandom akhar sare yekimono mikhore...
مامانگار هم خوب گفتن ها...خواب و خوراک نداره این کرگدن طفلی...هی در رو میبنده ما از پنجره میایم تو!پنجره رو میبنده ما مثل کوماندوها از دیوار میایم بالا!آسایش نداره از دست ما!تازه این کامنتدونی داره به مرز انفجار میرسه...این کامنتدونی هم که آخرین امید و سنگر ماست!یعنی اگر بپکه چه خاکی به سر کنم من؟!یه فکری به حال این فرزندخونده ی بیگناهتون بکنین آقا محسن...فعلا انگشتش رو مثل پترس کرده تو شکاف کامنتدونی که اینهمه احساس نشت نکنه و هدر نره!ولی داره میترکه دیگه!الان اونجای قصه ست که انگشتش کرخ شده!تازه با این انگشت میخواد نامه هم بنویسه..به دادش برسین
یادت نره دوستت داریم........تصمیم گرفتی پست جدید ننویسی قسم نخوردی که کامنت نذاری خب اقلا بیا اینجا بنال کرگدن سرتق نامرد
alan sadde cammentdoni mitarekeo hameye ma petros'ha fadakarane mimirimo kargadan be shakhesham nist :D yeki nist bege inam shod solakh? Nemigi nasle badi ke dastane asheghaneo manzomeye shere eshghe kargadan va moridan ro to ketabashon bekhonan, be ghesmate inhame angoshto ye solakhe badbakhte commentdoni beresan, chi fekr mikonan?????? :O
ای بابااااااااا
کاش این گندم خان دیشب میومدن منزل ما...عجیب در آن اوضاع احتیاج داشتیم! هر چند تا حالا افتخار آشنایی باهاشون رو نداشتم ولی می دونم که چه موجود با خاصیتیه
از سر کار برگشتیم٬بعد از صرف ناهار٬ آمدیم برای عرض ادب
سمیرا جان نامه نوشتن.برو تو صفحه ی قبلی بخون .حرص نخور مادر
سمیرا آخر صفحه ی ۱۰
fek koooon, asan az toye in jarian hamase ham dar miad... Nasle bad nohe ham mikhone, noheye hamaseye ye solakho inhame angosht :( Kargadanish salavat, allahoma sale ala kargadan va ale karan... Toye sahraye blogestaaaaaaaaaaaaan, yarane kargadannnnnnn, angosht bardahannnnnnn, (baradara ye mama zan hamrahi konan) angoshte khise heirat, ba zajeye basirat, kardand be ... dar in ghesmat az nohe cheraghaye karganiye khamosheo hame daran gerye mikonan ke madahe mige: kargadan kargadan, oups oups, kargadan kargadan oups oups...
می گم من امروز صبح حواسم جمع بود مسیرو اشتباه نرفتم
سلام محسن جان!
خدا وکیلی خیلی دلم رو سوزوندی. یه نگاهی که به کامنتا کردم دیدم دل خیلیا رو سوزوندی. آه و اشک و ناله واقعی رو من از اینجا احساس می کنم. با این عکسی که گذاشتی و این نامه ها که می نویسی، هر روز بغض ما رو می ترکونی و چشمامون رو پر اشک می کنی.
به اندازه تمام روزایی که پای وبلاگت خندیدیم و شاد بودیم، این روزا ناراحت و غصه داریم. هم استاد خندون هستی و هم استاد گریوندن.
نمی تونم اصرار کنم بمونی و نمی دونم چرا داری میری فقط می خوام بدونی که واقعن از رفتنت ناراحتم.
تو بزرگترین کشف من تو بلاگستان بودی، همیشه به شوق نوشته های تو میومدم صفحات نت رو باز میکردم و حالا دیگه نمیدونم با نبودنت چه کنم و چطوری بی حوصلگی ها و کسل بودنهای گاه و بیگاه رو روبراه کنم.
یاد وقتهایی میفتم که یکی از روزنامه ها رو تعطیل می کردن و تو ساعتهایی که عادت به مطالعه اون داشتم کسل بودم، حالا هم با نبودنت جدن احساس می کنم یه چیزی گم کردم.
دلم واقعن سوخت، برای تو، برای خودم که دیگه وبلاگ تو رو ندارم، برای همه این بچه ها که اینجا هستن، برای همه استعدادهایی که از بین میرن.
آرزو کردم کاش نوشته های تو ، تو یک کتاب چاپ میشد و دست من می رسید،
که چه آرزوی محالی!
میدونم بعد از اینجا هر جا باشی و هر کاری بکنی، با این همه پشتکار و توان کرگدنی، موفقی.
ما رو فراموش نکن
من چند روز نیستم فکر نکنید فراموش کردمتون....
سلامممم و ایناااااااااا
عصر همگی و ایضا جناب کرگدن به خیر
باز میام نگران نباشین
مینا ،الهه،محمد،نیما،حمیدخان و......خوبین شماها..
خوب من برم فعلا
چقدر نامه هاتون رو دوست داشتم
امیدوارم بعد از یه مدت استراحت برگردید.
به خاطر تمام خاطاتی که ژشت این مانیتور با ژست هات داشتیم. همه شادی ها و غم هاش
هرجا هستید شاد باشید
برمی گردید که..
بگید منتظر باشیم....
به فاطمه شمیم یار :
من خوبم همشهری !شما خوبی !
به کرگدن : میدونی کامنتدونیت شده مثل یه معدن که آدم باید گوهر اشو پیدا کنه ! اما این معدن خودش گوهراشو نشون میده ! باید اینجا ردی از پاییز بلند رو هم ببینیم و همینجا با حرفاش حال کنیم ! جفتتون سالم و سلامت باشید !
yesa@ vase hamido rahao nina neveshtam, hamash parid :(
be nima: goharam koja bod? Ey baba akhe paizam radepa dare? Khobi golpesar?
be hamid: agha ke dishab 9 nashode khab bod, ta natalabe, ta khodesh jome nayad, man yeshanbe nemiam..
Be raha: bekam, yekam na kheli daghonam, behtar sham miam, mashrot bar inke agha jome biad :d
be nina: mage arabi salam migi? Vali eshkal nadare be roye mahe nashostat, khobi? Che khabar?
Dobare be hamid: khososito khondam, yekam zaman niaz daram dar zemn zod ro form bia ke delam vase mamali kheli tang shode..
سلام
خیلی وقته که وبلاگت و می خونم و با خیلی ها از طریق تو آشنا شدم. اما تا امروز برات کامنت نذاشته بودم هر بار که وبلاگ تو رو می خوندم می خواستم کامنت بذارم اما می دیدم اصلا جمله جالبی نیست. صدات رو شب
یلدا شنیدم می خواستم کامنت بذارم اما بازم نشد اون موقع می خواستم بگم ناراحت نشو که هیچ وقت دور هم نبودین چون به قول ترکها دنیا یالان دنیادی و این دور هم بودنها و شاد بودنها رو می تونی بعد از این خودت بسازی.
فکر می کنم مطلب خداحافظی رو هم قبل از همه خوندم چون هنوز هیچ کس برات کامنت نذاشته بود و کیامهر و بقیه چیزی برات ننوشته بودن.
هر چند من باورم شده که دیگه نمی خواهی بنویسی چون تو این مدت دیدم هر چی گفتی انجام دادی.
این کامنت هم برا خداحافظی نیست چون می دونم همین دوروبرایی و در دسترس
اما می خواستم یه چیزی بهت بگم.
وقتی مادرم فوت کرد دفترهای خاطراتم رو سوزوندم خیلی عکس ها رو پاره کردم چون فکر می کردم لحظه لحظه هایی که با مادرم می تونستم باشم رو با آدم های دیگه و یا چیزهای دیگه سر کردم. خیلی راحت بگم مرگ مادرم رو با چیزهای دیگه قاطی کرده بودم . درحالی که باید واقعیت را قبول می کردم که مادرم با این که ارزشمندترین نعمت زندگیم بود به موازات سایر بخش های زندگیم بوده
من نمی دونم برا چی دیگه نمی خوای بنویسی اما امیدوارم از سر قاطی کردن مسایل با همدیگه نباشه
و فقط از روی عدم نیاز به نوشتن در اینجا باشه
فکر می کنم این طوری قبولش برا همه کمی راحت تر بشه.
شاید یه روز به جای سر زدن به وبلاگت کتاباتو بخریم
آففرین
دقیقن مسائلو با هم قاطی کردم ...
شنیدی میگن زورش به خر نمیرسه پالونو می کوبه !
من همیشه اهل واستادن بودم اما اینبار فرار کردم ...
از خودم ... به آغوش لرزان خودم ... بهترین نبود ولی آخرین راه بود ...
داداشی..اصل ِ حالت خوبه؟
مارو نمی بینی خوشی؟! الان دیگه حالت خوبه..الان دیگه روزگار به کامته؟! خب..خدا رو شکر..!!!
داداشی هوا سرده وا مواظب خودت باش یه وخت نچایی!
داداشی..هواست به من هس؟ با تو ام..
این امیر علی ِ لعنتی ام میخواد آتیش زیر خاکستر دل منو روشن کنه.. گلچره رو گذاشته صداشم زیاد کرده...
داداشی..میگم تو رو خخدا عادت نکن به عادت کردن!! یعنی عادت نکن به نبودن به این دوری..
آخه عزیز شما که این جوری نبودی چی شدی
یه هو؟!..
شما که مهمون نواز بودی؟ حالا چی شده که میری اون گوشه موشه های خونه خودتو قایم میکنی ؟ نکنه میخوای باما قایم موشک بازی کنی؟ نکنه مخوای ما چشش بذاریم تا تو قایم بشی بعد ما بیایم پیدات کنیم؟
باشه قبول..پیدا کردن یه کرگدن تو یه خونه ی نقلی که زیاد سخت نیس! کافیه چشامونو ببندیم رد پای عطر وجودت و دنبال کنیم ما رو میبره دقیقن جایی که هستی!
آخه برادر ِ من مگه یادت نیس قدیمیا همیشه بهمون میفتگن مهمون همیشه دلش خوشه به روی باز ِ صاب خونه نه به در ِباز!!؟
این چه طرز مهمون داریه..خودمون میاریم خودمون می بریم خودمون با خودمون حرف میزنیم.. خب ما اومدیم خودتو ببینیم عزیز یه دقه بیا بشین..!!
آخخخخ...دلم خیلی گرفته...دلم دوباره از اون دوباره ها شده وا..!!
مشتی بیا سرو سامون بده به احوالمون..خرابیم خراااااب!
سلام.. عصر بخیر
ببخشید خیلی حرف زدم..از دل تنگیه به خخدا..
قبلنم گفتم ما مث ماهیای توی آکواریوم می مونیم ما اینجا پر پر میزنیم ..لب میزنیم..بی صدااا با دلمون حرف میزنیم تو خودت حرف دلو میخونی عزیز... ما بی صدا تو آب گریه میکنیم...تا تو حتی اشکامونو نبینی اما می بینی می دونم که میبینی..
داداشی کی این بارو بندیلو میذاری زمین؟ هان؟ به خدا تو نمیتونی ده سال خاطره رو با خودت ببری!
۶۰۰ کامنت به عشق تو عزیز