دمبال چی میگردی ؟

طبق معمول برای شام به جای سفره روزنامه پهن کردیم اونم اطلاعات و باز طبق معمول مشغول کاری هستم که حرص مریمو در میاره یعنی خوندن نوشته های روزنامهء پهن شده به جای سفره ... امشب سفره تشکیل شده از آگهی مفقودی های از درجهء اعتبار ساقط : 

مدرک فارغ التحصیلی حسنعلی عموزاده فرزند محمد جواد صادره از جویبار ...  

کارت معافیت از خدمت سعد نصاری فرزند شهاب صادره از اروندکنار ... 

پروانه تاسیس داروخانه شبانه روزی دکتر غلام قاسمپور در شهرستان مرند ... 

سند کامیون دیزلی خانم فیوره دریس از آبادان ... 

کارت جانبازی محمد کاظم انصاری فرزند حسین از ساوه ... 

شناسنامه مالکیت پراید سفید بنام ناجی منشداوی فرزند علیرضا ... 

پروانه تاسیس مطب دکتر اکبر منصوری بابهوتکی متولد زرند ... 

کارت معافیت پزشکی نادر قادری فرزند قادر ... 

مجوز حمل سلاح شکاری دو لول مدل چخماقی به نام شیر علی هراتی ... 

مدرک فارغ التحصیلی رشته حدیث و علوم قرآنی محرم قره چاهی از نی ریز ...  

کارت پایان خدمت داریوش آب چیان لنگرودی فرزند اسماعیل ... 

کارت هوشمند بنز خاور نامدار آدینه وند فرزند عبدل ... 

عابر بانک احمدرضا تصدیقی فرزند رجبعلی ... 

. 

. 

. 

دلم می خواد شماره تلفن همه شون رو داشتم و نصفه شبی می شِستم یکی یکی بهشون زنگ می زدم و می گفتم آخه مرد حسابی ... زن حسابی ... دمبال چی میگردی ؟ ... توو دوره زمونه ای که خیلی چیزای مهمتر گم شده و هیشکی به تخم چپشم نیست آخه کی کارت پایان خدمت و عابربانک و سند کامیون و مدرک فارغ التحصیلی رشته حدیث و علوم قرآنی تو انقد واسش مهمه که اگه پیداش کرد نندازدش توو سطل آشغال ؟ ... بعد اگه صدای پشت گوشی می پرسید مثلا توو این دوره زمونه چه چیز مهمتری گم شده در جوابش می گفتم : عشق ... آزادی ... مرام ... غیرت ... حیا ... رفاقت ... شرف ... لوطی گری ... ناموس ... معرفت ... انسانیت ... نجابت ... عاطفه ... صداقت ... وجدان ... عدالت ... آبرو ... شادی ... اصلن خودمون ... 

و بعد وختی صدای پشت گوشی از شددت قهقهه به سرفه میوفتاد آروم می گفتم : ببخشید آقا ... ببخشید خانوم ... جددن معذرت می خوام که نصفه شبی مصدع اوقات شریفتون شدم ... شبتون بخیر ... اونوخت تماسو قطع میکردم و یه لیوان دوغ واس خودم می ریختم و یه سیگار روشن میکردم و میرفتم لب پنجره وامیستادم به تماشای ستاره های شب طهران ... 

. 

. 

. 

این پست تقدیم به محسن محمدپور نازنین بخاطر تمام تفاوتهاش با آدمهای این روزگار ... 

. 

. 

.