انقدر عمیق

شبکه پنج داشت پلیس آهنی را پخش میکرد ، محصول سال 1366 که من دوازده سالم بوده فقط ... آن سال ما هنوز از شهرستان برنگشته بودیم تهران و قطعن فیلم را چن سال بعد دیده ام در تهران و با ویدئو و نوار وی اچ اس ... ولی چن سال اینور آنورش خیلی توفیری ندارد ، مهم این است که نوجوان بودم و امروز خیلی خیلی سال گذشته از آن تماشای دور و دیر ... اما صحنه های فیلم را توی ذهنم جلو جلو می دیدم ... دیالوگها را حفظ بودم ، حتتا لحن ادای دیالوگها را ... و این بی حد عجیب است برای آدمی با حافظهء جلبکی من ... چه چیز موجب میشود یکسری تصاویر و صداها انقدر عمیق حک شود روی ذهن آدم ؟ ... لابد که یک دلیل ندارد و میشود دهها دلیل برایش شمرد همین حالا ، ولی چیزی از عجابتش کم نمیکند لامصصب !