از آنجایی که استراکچر و دیزاین آدمیزاد طوریست که عین چی استعداد و قابلیت این را دارد غیر از خودش غُصهء کرور کرور آدم دیگر را هم بخورد لذا باید شاکر بود که غالبن رازهای دیگر بنی آدمیان بر ما مکشوف نیست و کنج حیاط خلوت دل خودشان کنار دبّه های ترشی و شیشه های آبلیمو خاک میخورد ... کاش میشد توضیح بدهم که امشب چرا این سه خط را نوشتم ولی مهم نیست مسالهء اصلی این است که یاد بگیریم نگاه خطی و سطحی و ساده لوحانه مان به آدمها را ویرایش کنیم و همچنین درک کنیم که اکثریت آدمهای اطرافمان به شددت عمیقتر و پیچیده تر از آنی هستند که ما فک می کنیم ، هم خوشان پیچیده اند هم مسائل و مصائبشان !